Przymierzam się do zabawy w enduro, moje dotychczasowe doświadczenie w tej kwestii jest zerowe, do tej pory tylko jazda asfaltami.
Wybór padł na XR650 R, motocykl bezawaryjny, dobrze trzymający cenę, a poza tym mi się podoba, no i warunki mam chyba odpowiednie (188cm i 100kg)
Jedyna moja obawa to spora kontuzjogenność w tej dyscyplinie, stąd moje pytanie do osób jeżdżących w terenie – jakie są wasze doświadczenia w tej kwestii ?
Czy da się założyć rozważną jazdę i przeżyć, czy też "budzą się demony" i trza zapier...ć ?

Podstawa to zbroja , buzer ( zależy co komu pasi ) , odpowiednie ochraniacze , buty i kask , nie należy sugerować sie ceną tylko wybierać zawsze najlepszej jakości produkt . Osobiście dzięki tym gadżetom daje radę jeszcze na stojąco , a kontuzje są nie uniknione , można je zminimalizować , ale nie da sie ich uniknąć , niestety . Szczególnie jak już zacznie się nam wydawać że możemy se pozwolić na więcej . Zawsze koncentracja , nawet na lajtowym szutrze ! Chwila rozluźnienia , dekoncetracji i gleba gwarantowana . Na początek zabawy proponuje pod okiem instruktora , lub doświadczonego kolegi nauczyć się pozycji i liznąć minimum techniki , a potem jazda i jazda i rozsądek .
Jak dziś pamiętam moje pierwsze kroki , trafiłem na wyjątkowych z j e b ó w , których pozdrawiam .
Przed chwila wróciłem z błota , fantastycznie .
Powodzenia 8) .

No Adaśku polecam jak najbardziej ujeżdżam drz400 trzeci sezon. Frajda jest przednia. Gleby nie unikniesz. Sam zaliczyłem kilka lotów dalekosięznych narazie bez większych obrażeń. Sam wiesz że gabaryt mam podobny 189cm i walczę żeby waga 100kg nie pokazała. Ale tak jak Adiagiio pisze ochraniać kończyny i co się da jeszcze. Jestem zdania ,że każdy sport dopóki jest amatorski to jest w miarę zdrowy. Co prawda w miarę jedzenia apetyt rośnie . No trochę rozsądku i oceny sytuacji też nie zaszkodzi (przecież zawsze można trochę zamknąć gaz :lol: :lol: ). Z tego co widzę to Radka też bierze na lekko(nawet bardzo lekko). To już jest was dwóch :D :D .

Radek chyba już kupił, pojechali w czwartek z Rafaelo do Niemcowni po KTM-y, z tego co z nim rozmawiałem to się nastawia na 250 i tor.
Trochę mnie jeden kolega postraszył, że kiedyś zaczynali na motorach w czwórkę, trzech poszło w kierunku jazdy terenowej a on jeden w szosową.
Teraz ci jego koledzy to lekkie inwalidy i trudno znaleźć u nich coś oryginalnego od matki natury
ale to jacyś profi z czołówki krajowej :D

Myślę, że problem z kontuzjami to przede wszystkim kwestia ridera. Bardzo ważne jest aby mierzyć siły na zamiary.

Miałem wszelkie parametry aby się połamać gdzieś w błocie, (duży mało sprawny klocek z lc8 na pierwszy motor.)

Na razie się udaje :) ważne aby jeździć z głową :)

może nie zapierdzielam tak jak koledzy, ale wiem na co mnie stać a na co już nie :) lekka maszyna na pewno Ci nieco pomoże się nie połamać.

bardzo ważna jest też ogólna sprawność fizyczna, szybkość i gibkość.

pierwszy sprzęt jaki posiadałem na własnosć to było enduro za wskazaniem na jazdę off:)
moje wrażenia z czterech lat używania były takie że w chwili nabycia większej pewności siebie która idzie nie koniecznie w parze z umiejętnosciami zaliczyłem kilka gelb i to nawet dość twardych( leśne drogi).Po takim locie na jakiś czas nabierasz dystansu ( bo boli dupa,kolana,żebra ,nadgarstki) i jezdzisz na "kawdratowo" bez zbędnego ryzyka.
Kiedyś pojechałem z kolesiami na dość wyczerpujący fizycznie i psychiczne odcinek offem o długości prawie 180km.Na początek spoko jazda polnymi drogami,w razie gleby miękka trawa lub zaorane pola więc nie było zle,pożniej piekło bo w grupie trzeba trzymać tępo.Zaczeło sie,las z wąskimi drózkami,zakręty,leżące kłody,piaskowe łachy, a lider dawał niezle w piec.
Pożniej kawałek pustyni i tam szkoła jazdy w piasku,gaz gaz ile fabryka dała,koło wpada w głęboką koleinę i lecisz przez kierownicę na twardy piach.Ogólnie piękna sprawa tylko ważne jest aby mieć ten bezpiecznik który w odpowiednim czasie wyłączy dopływ adrenaliny.Na szczęscie obyło się bez poważnych kontuzji i uszkodzeń ale nigdy nie wiadomo kiedy coś się stanie wiec nr 1 -rozwaga,2-sprzęt( ochraniacze,buty,kask i odpowiednie moto) 3-umiejetnosci , 4 - odpowiednie miejsce do zabawy,5-odpowiedzialni współtowarzysze zabawy ,6- fart
to wystarczy żeby czerpać przyjemność z tej jazdy:)

Myślę, że zacznij od ustawienia zawieszenia bo raczej standard nie uwzględnia takich gabarytów jakie masz (100 kg) a dobrze ustawiony zawias to połowa sukcesu.

Tak jak napisał Adagiio, najpierw nauka pod okiem instruktora lub kumpla, który jeździ dobrze technicznie i który wie o co chodzi (ale nie tego któremu się tylko tak wydaje). Możesz np. przyjechać na dwa dni do Dandiego pod wawę, namiary znajdziesz w necie, facet jest naprawdę dobry. Potem trening, i nabieranie doświadczenia.
Zbroje, ortezy, stabilizatory na pewno tak, ale nie zawierzaj temu za bardzo. Te gadżety dają poczucie bezpieczeństwa i do pewnego stopnia chronią, ale nie zastąpią umiejętności, przy solidnej glebie kości polecą i najlepsze ochraniacze Ci nie pomogą, przećwiczyłem to :wink: . A ilość gleb redukujesz doświadczeniem.

Adam, bez wzgędu ile byś teori jazdy terenowej nie łyknął upadki Cię nie ominą. Mniej jeśli zadowoli cię poziom radzenia sobie w terenie, więcej jak będziesz chciał później przekraczać bariery. Ale nie o to pytasz.
Z kontuzjami to indywidualna sprawa. Na ile jesteś wysportowany,rozciągnięty itp. Ja ktoś się nie ruszał/rusza za wiele a w szkole na w-f nie chodził i do tego ma siędzącą prace to czekają go ciężkie chwile. Mam właśnie takiego kolegę. Każda jego drobna wywrotka, nawet na miękim piachu to ogromne cierpienie i boleści przez kilka dni. Nie zniósł tego, sprzedał enduraka choć już zaczynał łapać o co w tym chodzi.
Trzeba dbać o jako taką formę. Nie musisz od razu się katować na siłowni ale jakieś małe bieganie,ginastyka,rozciąganie. Byle regularnie. No i podstawa to porządna rozgrzewka przed jazdą właśnie taka gimnastyczno-rozciągająca.
Do tego masz mocną maszynę. Może na asfalcie tego nie czujesz ale w terenie jak złapie przyczepność to targa człowiekiem.
Powodzenia.

Danek dobrze prawi.. klocki na mastodontach nie mają łatwo.. :D

Na początku gleby są nieuniknione, ja zaliczyłem już kilka większych gleb i wizyt na ostrym dyżurze i moje doświadczenie jest takie że naprawdę warto zaopatrzyć się w dobry sprzęt.
po pierwsze kask
po drugie buty, ale ważne aby były naprawdę b. dobre (miałem kilka urazów kostki i s. Achillesa)
po trzecie pełna zbroja, nie buzer
po czwarte ochraniacze na kolana z zawiasem
po piąte kołnież, jeśli nie kevlarowy to chociaż taki wykonany z pianki

Dzięki tym akcesoriom gleby nie są aż tak bolesne, a ewentualne urazy o wiele mniejsze.

Jak się nie przewrócisz to się nie nauczysz.

Na początek mokra łąka i trochę plaży, bez dziur i hopek, potem znajdź rolnika co Ci pozwoli na zabawę na zaoranym polu, więcej techniki niż prędkość, im więcej gleb zaliczysz przy 15km/h (takie szkolne gleby rzadko są powodem poważnych kontuzji, ot obicia i stłuczenia) tym mniej ich będzie przy 50km/h (a tu to już można się nieźle połamać). Balans i koordynacja wszystkich pięciu :mrgreen: kończyn na pierwszym planie.

Do takiej zabawy podstawowe uzbrojenie powinno wystarczyć, nie inwestuj rocznej wypłaty w pierwsze zabawki bo po 3godz zabawy okaże się, że to nie to. Ale postaraj się zakryć jak najwięcej.
I pamiętaj, że UMIEJĘTNOŚCI rosną 10 razy WOLNIEJ niż PEWNOŚĆ SIEBIE. :wink:

Miłej zabawy.

Teoria, teoria, teoria, a w praktyce i tak wyjdzie inaczej :lol:

[EDIT:]
Kiedyś jeden trener piłki nożnej powiedział, że wszystkie kontuzje są wynikiem braku pewności siebie i zdecydowanej reakcji ale by wiedzieć co się robi, trzeba się pierwsze tego nauczyć.

mokra łąka i plaża na początek ... na głęboką wodę od razu rzucasz.. :D

ja myślę że podstawą unikania kontuzji na początku są przede wszystkim dobre opony

XR 650 na pierwsze kroki w enduro - kiepski pomysł... :)

Przy małej prędkości gleba w mokrej trawie czy piasku gwarantuje miękkie i całkiem bezpieczne lądowania, z drugiej strony to całkiem wymagający teren, który potrafi pokazać każde błędy w technice, jak opanujesz zakręty na śliskiej trawie lub w kopnym piasku przy małej prędkości i w dodatku na stojaka to bezpieczne poruszanie się w bardziej zaawansowanym terenie (góry, skały, błoto...itd) przychodzi znaczniej łatwiej. Wydaje mi się, że to najlepszy pierwszy krok do uzyskania podstawowych umiejętności do zabawy w terenie przy minimalnym narażeniu na kontuzje.

A opony to tak, jak najbardziej, chociaż do nauki takiej jak ja proponuje to same rafki wystarczą :wink: chodzi oto by nauczyć się panować nad maszyną w trudnych warunkach, a ułatwienie takie jak dobra zawiecha czy opony to ważne będą wtedy jak pojedziesz w poważny teren na poważne dzidowanie, ale pierwsze polecam nauczyć się podstaw.
Przecież nikt nie zrobi salta w tył bez opanowania prostego fikołka :!:

Powoli do przodu!!

[EDIT:]
@Młody ja na pierwsze moto w życiu dostałem XT660Z Tenere, zwariowany singiel wielkości wielbłąda. Niema złego "pierwszego" motocykla, są tylko źli nauczyciele :wink:
Prawda jest taka, że na małym moto nauka przychodzi łatwiej ale kogo stać by zaliczyć idealną drogę 125-250-450-... zmiana moto raz czy dwa razy w sezonie to nie jest taka prosta (tania) sprawa, chociaż jak kogoś stać to czemu nie :)